Historia karate

Karate jest bardzo starą sztuką walki. Powstała ona jakieś dwa tysiące lat temu na wyspie Okinawa, jako regionalna odmiana chińskiej sztuki walki – wushu. W luźnym przekładzie z języka japońskiego słowo „karate – do” oznacza pustą rękę (bez broni). Nazwa ta ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości, gdyż cechą charakterystyczną tej sztuki walki jest konfrontacja bez użycia broni. Sama nazwa karate została zatwierdzona przez kilku japońskich mistrzów dopiero w roku 1936. Dziś jest ona znaną na całym świecie dyscypliną sportową, pojawiającą się na wielu wysokich rangą imprezach sportowych. W karate – podobnie jak i w judo – występuje dość rozbudowany system stopni mistrzowskich i uczniowskich (dan). Do chwili obecnej, można rozróżnić około 100 różnych stylów tej sztuki walki.
Dziś rozróżnia się trzy podstawowe kierunki w karate:

• walka na śmierć i życie – w oparciu o tradycję okinawską,
• karate sportowe
• karate jako droga rozwoju duchowego (nie zapominajmy, że karate to również bogata kultura i filozofia życia).